بافت اپيدرم ( epidermis tissue )
بافت پوششي گياه است كه معمولاً يك لايه بوده و فاقد مئا ، حفره و كلروفيل ميباشد . پروتوپلاست سلولهاي اپيدرمي ، ماده چربي ( كوتين ) توليد ميكند . كوتين مشابه با سوبرين بوده و فرمول شيميايي آن اسيدهاي هيدرواكسيدوكوزانوئيك ميباشد . ديواره بيروني ضخيمتر از ديواره هاي جانبي است كه كوتيكول را بوجود مي آورد . كوتيكول نقش محافظ فيزيكي را در برابر صدمات مكانيكي و نيز حملات قارچها و باكتريهاي بيماريزا بازي ميكند . بافت اپيدرم جلوي از دست رفتن بيش از اندازه آب را در اثر گرما ميگيرد . سلولهاي اپيدرمي منشاء روزنـــهها ، انواع كركهاي پوششي و ترشحي ميباشند . عموماً سلولهاي اپيدرمي در تك لپهايها به موازات اندام گياه قرار گرفته و در بازدانگان و دولپــهايها ديواره آن پيچ و خم دار و يا چندضلعي است . گاهي غشاي بيروني زائدهاي را به درون ياخته نفوذ ميدهد كه روي آن كربنات كلسيم رسوب ميكند به اين تشكيلات بوجود آمده سيستوليت و به آن سلول ليتوسيس ميگويند .
ديواره بيروني ميتواند از يك لايه موم تشكيل شده باشد ( مثل كلم و انواع نخلها ) و يا مثل دم اسب سيليسي باشد و در برخي ديگر از يك لايه كربنات كلسيم پوشيده باشد . اپيدرم ميتواند يك لايه و يا چند لايه باشد. كه در ريشهها به آن ولامن و در ساقه هيپودرم ناميده ميشود . به اپيدرم ريشه رزودرم گويند و اگر چوب پنبهاي شود بافت پريدرم را كه يكي از ساختارهاي ثانويه گياه است بوجود ميآيد ( دو لپهايها و بازدانگان ).
